คดีสังหารหมู่ดังกล่าวแม้เวลาล่วงเลยมานาน แต่ก็ยังมิได้รับการคลี่คลายจวบจนบัดนี้ กระนั้น ในช่วงเกิดเหตุ มีชายนายหนึ่งนาม เจมส์ ดับเบิลยู. ลิวอีส เขียนจดหมายไปถึงบริษัทจอห์นสันแอนด์จอห์นสัน รีดไถเงินหนึ่งล้านดอลลาร์สหรัฐ มิฉะนั้น เขาจะไม่หยุดการสังหารหมู่โดยใช้สารพิษไซยาไนด์เช่นนี้อีก อย่างไรก็ดี เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจนำตัวเขาไปสอบสวน กลับพบว่าจดหมายเขาเป็นแค่คำลวง เนื่องจากในเวลาเกิดเหตุนั้นเขาพำนักอยู่ที่นครนิวยอร์กกับภรรยา เจมส์จึงถูกพิพากษาลงโทษฐานกรรโชกทรัพย์ ให้ถูกจำคุกสิบสามปี จากอัตราโทษสูงสุดจำคุกยี่สิบปี เขารับโทษระยะหนึ่งแล้วก็ได้รับการปล่อยตัวเป็นอิสระโดยมีทัณฑ์บนใน พ.ศ. 2538 (ค.ศ. 1995)

ยังมีชายอีกคนซึ่งต้องสงสัยในคดีสังหารหมู่ นามว่า รอเชอร์ อาร์โนลด์ (Roger Arnold) เขาถูกนำตัวไปสอบสวนแต่พบว่าไม่ได้กระทำผิด กระนั้น การตกเป็นเป้าความสนใจของสื่อมวลชน ทำให้รอเชอร์เกิดอาการเจ็บป่วยทางอารมณ์และจิตใจ (nervous breakdown) อย่างรุนแรง และโทษชายเจ้าของร้านอาหารนาม มาร์ที ซินแคลร์ (Marty Sinclair) ว่าเป็นคนชักนำเจ้าหน้าที่ตำรวจมาจับตัวเขา ท่ามกลางฤดูร้อนของ พ.ศ. 2526 (ค.ศ. 1983) หรือปีถัดมาจากปีเกิดเหตุสังหารหมู่ รอเชอร์ตัดสินใจจะใช้ปืนสังหารมาร์ทีเสียเป็นการแก้แค้น แต่เขายิงผิดตัว เพราะกลับเป็นชายที่ไร้มลทินคนหนึ่งนาม จอห์น สแตนิเชอ (John Stanisha ) ที่ถูกยิงแทน[4] ใน พ.ศ. 2527 (ค.ศ. 1984) ศาลจึงพิพากษาให้รอเชอร์ถูกจำคุกสิบห้าปี จากอัตราโทษสูงสุดจำคุกสามสิบปี เขาจบชีวิตขณะรับโทษในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2550 (ค.ศ. 2008)

และยังมีผู้ต้องสงสัยอีกรายเป็นหญิงชาวนครชิคาโกนาม ลอรี แดน (Laurie Dann) นางมีประวัติว่าป่วยทางจิตมานานแสนนาน กับทั้งยังเคยพยายามลอบวางพิษอย่างลับ ก่อคดีฆาตกรรมสะเทือนขวัญในโรงเรียนมัธยมของท้องถิ่น และกระทำอัตวินิบาตกรรมอีกหลายครั้ง แต่ยังไม่มีข้อสรุปสำหรับผู้ต้องสงสัยรายนี้[5]

บริษัทจอห์นสันแอนด์จอห์นสันตั้งรางวัลนำจับผู้ก่อการสังหารหมู่ด้วยยาไทลินอลดังกล่าวเป็นเงินสูงถึงหนึ่งแสนดอลลาร์สหรัฐ แต่ก็ยังไม่อาจหาตัวผู้กระทำผิดได้สักทีจนบัดนี้